Wydarzenia, które miały miejsce w grudniu 1978 roku w Europie Środkowej, do dnia dzisiejszego nazywane są "zimą stulecia". Zima 1978 roku była wypełniona opadami śniegu i deszczu, ale w nocy z 27 na 28 grudnia pojawił się z północy szczególnie zimny front, a ulewne deszcze nad Polską zamieniły się w intensywne opady śniegu. Temperatura drastycznie spadła (o około 20 stopni w ciągu 48 godzin, w niektórych obszarach osiągając -25 stopni Celsjusza). Kiedy dołączył do tego jeszcze silny wiatr zaczęły tworzyć się duże zaspy śnieżne na drogach i torach kolejowych. Od 28 grudnia do 31 grudnia cały kraj był pokryty grubą warstwą śniegu osiągającą miejscami 70-80 cm.
Mimo trudnej sytuacji pogodowej rząd nie zarządził żadnych zmian w transporcie publicznym, a kiedy front zmierzał na południe, wielu ludzi utknęło w samochodach na drogach, a także ci, którzy podróżowali właśnie pociągami. Prognozy pogody nie określały jak długie i jak intensywne będą opady śniegu, więc wiele osób czekało na stacjach kolejowych, mając nadzieję na kontynuowanie przerwanej podróży. Ponieważ był koniec grudnia, tuż po Bożym Narodzeniu i przed Nowym Rokiem, wielu ludzi było w odwiedzinach u rodzin i utknęło z dala od domu.
Od 1 stycznia 1979 roku cały kraj był sparaliżowany ze względu na warunki pogodowe, zwłaszcza zaspy śnieżne i niską temperaturę. Ważną rolę w tej sytuacji odegrała infrastruktura kolejowa - w latach 70-tych Polska była nadal krajem komunistycznym ze scentralizowaną gospodarką administrowaną przez partię komunistyczną. Po kilku dniach zwrotnice kolejowe były już całkowicie zamarznięte, wiele torów nie wytrzymało gwałtownej zmiany warunków i po prostu pękło. Dostawy węgla ze Śląska do elektrowni w całym kraju były w większości przypadków niemożliwe, albo węgiel docierający do miejsca przeznaczenia wymagał rozmrożenia zanim mógł zostać użyty do opału (o ile istniała taka możliwość).
Pod koniec grudnia 1978 roku tysiące pracowników kolei musiało dotrzeć do pociągów, które utknęły w szczerym polu, niezdolne do ruchu ze względu na zaspy śnieżne i ratować pasażerów. W styczniu 1979 roku potrzebowali już wsparcia ciężkich maszyn (w tym czołgów), aby utrzymać tory przejezdne dla pociągów towarowych z węglem. Lokalny transport kolejowy został niemal całkowicie zawieszony, w niektórych obszarach autobusy stanowiły komunikację zastępczą pomiędzy miastami, o ile udało się już przebić tunele w zaspach śnieżnych.
Zima stulecia w Polsce zakończyła się 6 stycznia 1979 roku kiedy temperatura ponownie osiągnęła wartości powyżej zera. Przez 10 dni ciężka pogoda sparaliżowała cały kraj w dość trudnym momencie - w okolicach Nowego Roku, kiedy wiele osób podróżowało pociągami i musiało spędzić wiele godzin oczekując na pomoc.
Magical 5 characters
Pięć postaci, które oglądałeś od lat, ale nie zdawałeś sobie z tego sprawy