Pociąg pancerny nr 53 "Śmiały" był jednym z jedenastu pociągów pancernych, które były używane w Wojsku Polskim w dniu 1 września 1939 roku, kiedy Niemcy hitlerowskie zaatakowały kraj. Śmiały był jednym z austriackich pociągów pancernych, które zostały przejęte przez Polaków po I wojnie światowej w listopadzie 1918 roku. W okresie międzywojennym były one modernizowane i ulepszane, a Śmiały był uznawany za jeden z najnowocześniejszych spośród nich.
Napędzany lokomotywą opancerzoną Ti3 pociąg miał pancerz grubości 12 mm, uzbrojony był w dwie 100mm haubice, dwa 75mm armaty i 19 ciężkich karabinów maszynowych, co razem stanowiło sporą siłę ognia. Pełna załoga składała się ze 180 osób, w tym żołnierzy i obsługi. Oczywiście podobnie, jak w przypadku każdego innego pociągu jego mobilność była ograniczona przez tory, ale Śmiały przewoził wszystko, co było potrzebne do naprawy torów, dwa motocykle Sokół były używane do zwiadu i patrolowania terenu wokół pociągu, a czołg Renault FT-17 (dostosowany do jazdy po szynach) używany był jako pojazd rozpoznawczy.
Podczas niemieckiej inwazji na Polską Śmiały wziął udział w bitwie pod Mokrą (1 września 1939), w pobliżu granicy z Niemcami. Śmiały wkroczył do walki, kiedy Niemcy przegrupowywali się do kolejnego ataku, a ich czołgi i pojazdy opancerzone były w trakcie uzupełniania paliwa z dala od polskich linii obronnych, ale blisko linii kolejowej. Kapitan Mieczysław Malinowski, dowódca Śmiałego, wydał rozkaz wjechania w środek niemieckiej kolumny i otwarcia ognia. W chaosie, jaki powstał Niemcy ponieśli spore straty (w tym kilka czołgów), ale udało im się uszkodzić Śmiałego i pociąg został zmuszony do odwrotu. Po tym starciu Śmiały został przeniesiony do wschodniej części Polski, gdzie 17 września Związek Radziecki najechał Polskę. W dniu 22 września pociąg został porzucony przez załogę po upadku Lwowa i przejęła go Armia Czerwona.
